Om het aantal laadpunten in gebouwen drastisch te verhogen, keurde het Europees Parlement in 2018 een herziening goed van de Europese richtlijn rond Energieprestaties van Gebouwen (EPBD). De regelgeving maakt onderscheid tussen residentiële en niet-residentiële gebouwen.

• Voor nieuwe of grondig gerenoveerde residentiële gebouwen met een parkeerruimte voor minstens 10 voertuigen is een aangepaste voorinstallatie verplicht zodat later de installatie van laadpunten eenvoudig kan gebeuren. 
   
• Bij grondig gerenoveerde of nieuwe niet-residentiële gebouwen voor minstens 10 voertuigen is bij 20% van het totaal aantal parkeerplaatsen een voorinstallatie verplicht. Daarnaast moet ook minimaal één werkend laadpunt worden voorzien.

Een ander onderdeel van de wetgeving bepaalt dat er voldoende openbare laadpalen beschikbaar moeten zijn op openbare plaatsen, zoals supermarkten, winkelcentra en openbare gebouwen.

Deze laadpalen moeten bovendien aan bepaalde veiligheidseisen voldoen. Zo moeten ze bestand zijn tegen verschillende weersomstandigheden en vandalismebestendig zijn.

De uitrol van publieke laadinfrastructuur op het openbare domein gebeurt door de Vlaamse overheid via een concessie-opdracht. Sommige steden hebben er voor gekozen om hiervoor zelf te zorgen. 

Steeds meer gemeenten kiezen ervoor om niet alleen individuele laadpalen te installeren, maar ook een laadplein aan te leggen. Zo’n laadplein bevat meerdere laadpunten, waarvan vaak ook ten minstens één snellader.

Het installeren van een laadplein heeft veel voordelen, en dit zowel voor de EV-rijders als de gemeente. De gemeente kan de beschikbare ruimte optimaal benutten en de EV-rijders hoeven minder lang te zoeken naar een vrije laadpaal. De gemeente heeft dan ook veel minder last van zoekverkeer.